Olivia had net haar avondeten op toen de bel ging. Ze liep snel naar de voordeur en deed open. Voor de deur stonden twee heksen die haar wilden pakken! Ze schrok niet en nodigde de twee heksen uit om binnen te komen. Het waren dan ook geen echte heksen, maar haar vriendinnen Robien en Belle. Ze waren verkleed voor Halloween. Olivia’s moeder hielp Olivia om zich ook als heks te verkleden. Ze hield een grote zwarte cape vast en Olivia stak haar hoofd erdoor. Daarna zette ze de zwarte puntmuts op Olivia’s hoofd. Toen Olivia’s gezicht wit geschminkt was, was ze klaar om langs de deuren te gaan. Olivia’s moeder liep met de drie kleine heksen mee, maar zij was niet verkleed.

Als eerste liepen ze naar de buren; de familie Knoets. Bij de voordeur van de familie Knoets stond een houten stoel. Op de stoel stond een grote uitgeholde pompoen. In de pompoen brandden kaarsen. Het kaarslicht kwam door de ogen en de mond van de pompoen naar buiten. Belle en Robien vonden het er best eng uitzien. Olivia niet. Die was nergens bang voor. Olivia drukte op het knopje van de bel. De lamp in de hal ging aan. 'Trick or treat!', riep Olivia toen mevrouw Knoets de deur opendeed. Mevrouw Knoets deed net alsof ze schrok van de heksen, maar haalde toen lachend een grote snoeppot tevoorschijn. De heksen pakten dankbaar wat snoep uit de pot en gingen verder naar het volgende huis.

Belle vroeg aan Olivia wat 'trick or treat' betekende. Olivia wist het niet precies, maar ze wist wel dat het Engels was en dat je dat moest zeggen om snoep te krijgen. Terwijl ze naar het volgende huis liepen, sprong er ineens een geraamte van achter een heg tevoorschijn. 'Boehoe!', riep het geraamte. Belle en Robien gilden het uit. Ze waren erg geschrokken. Olivia niet. 'Hallo Jorik', zei ze tegen het geraamte. 'Hallo Olivia, Robien en Belle!', zei het geraamte terug. 'Hebben jullie al veel snoep?', vroeg Jorik. De drie heksen knikten en lieten het snoep in hun tassen aan het geraamte zien. Na een tijdje zaten de tassen van de heksen helemaal vol met snoep. Ze hadden het ook best koud gekregen en daarom liepen ze terug naar Olivia’s huis.

Toen Belle en Robien waren opgehaald, was het tijd om naar bed te gaan. Olivia deed net haar pyjama aan toen ze een geluid onder haar bed hoorde. Ze schrok en rende gillend haar kamer uit. Haar moeder kwam haastig naar boven. 'Er zit een monster onder mijn bed', zei Olivia met bevende stem. 'Miauw', klonk het van onder het bed. Het was Minoes, Olivia’s kat. Olivia’s moeder moest lachen. 'De hele avond was je niet bang voor alle enge griezels op straat, maar nu wel voor een lieve kat?' Olivia moest nu ook lachen. Monsters bestaan nu eenmaal niet.